“Bitterballengarnituur. Broodje kroket.” We zitten met Duitse gasten in een knus restaurant bij het Oldambtmeer. Het twaalf uur. We willen iets eten. Op tafel ligt een kleine kaart. Met veel Nederlandse snacks en uitsmijters. Onze gasten kijken vragend naar ons. “Wat is een broodje kroket?”
Buiten staat de parkeerplaats voor de helft vol met Duitse auto’s. Vreemd dat daar niet op wordt ingespeeld door veel ondernemers. Met een in het Duits vertaalde menukaart zouden ze beslist meer omzet maken.
Een broodje kroket bestaat niet in Duitsland. Een bitterballengarnituur ook niet. Hoe vertaal je dat dan?
Niet met Google Translate in ieder geval.
Google vertaalt ‘broodje kroket’ met: ‘Brotkroketten.’ Dat is Dolländisch. Geen Duitser die weet wat dat woord betekent.
Ik heb de kroketten en bitterballen pas ontdekt toen ik in Nederland kwam wonen. Die borrelhapjescultuur van Nederlanders kennen we in Duitsland niet. Eerlijk gezegd ben ik ook niet gek op kroketten en bitterballen. Net als veel van onze Duitse gasten overigens.
Wat de boer niet kent… geldt ook voor Duitsers? Geldt niet voor alles.
Frikandellen speciaal, patatje oorlog, bamischijven en de typische Groninger eierbal doen het over het algemeen prima. Evenals de Joppiesaus.
Als we het toch over typisch Nederlandse gerechten hebben waar Duitsers gek op zijn… Ik ben gek op de Nederlandse stampotgerechten. Op poffertjes. stroopwafels en kibbeling. Een zoute haring lust ik ook, maar veel van onze Duitse gasten walgen er van om een rauwe vis bij de staart vast te pakken en in hun hals te laten zakken.
Het restaurant waar de scene in het begin van dit artikel zich afspeelde bestaat inmiddels niet meer. Ik weet niet of het het gemis van een Duitse menukaart daarbij een rol heeft gespeeld. Het bedrijf is niet failliet gegaan. Is er gewoon mee gestopt.
Mijn ervaring in dit restaurant staat niet op zich. Veel horecaondernemers worstelen met de vraag of het zich loont om hun menukaart en website in het Duits te vertalen. Ze hebben het al jaren zonder Duitse kaart gered. Als zij in Duitsland onderweg zijn krijgen ze ook nooit een Nederlandse menukaart gepresenteerd.
Waarom zou je als ondernemer een nieuwe doelgroep op hun wenken bedienen?
Waarom zou je Duitse toeristen het gevoel geven dat ze in Nederland als koning behandeld worden?”
Ondertussen hebben we het nog niet over de kosten van een vertaling gehad.
Wat mag een goede vertaling en goed advies eigenlijk kosten?
Laten we het omdraaien. Wat kan een goede vertaling opleveren? De kosten zullen dan helemaal zeker meevallen.
@Duitsleren deelt op Twitter een fragment uit een artikel in de regionale krant De Gelderlander. “Arnhemse toeristenbranchebaas adviseert branchegenoten in DeGelderlander: Doe het gewoon, maak `eine deutsche Speisekarte`!”
Het toverwoord is omzet! En het bekende verhaal over de kip en het ei.
“Doe het gewoon!”
Broodjeshuis Panini uit Winschoten kan dat advies uit Arnhem beamen. De eigenaar ontdekte een paar jaar geleden dat er op maandagmorgen regelmatig Duitse toeristen doelloos door Winschoten slenteren.
Op maandagochtend is er in Winschoten net als in veel andere Nederlandse winkelcentra weinig te doen. Vrijwel alle zaken zijn gesloten. Panini besloot op maandagochtend open te gaan. Presenteert speciale aanbiedingen voor Duitse klanten. Met succes. De omzet is gegroeid.
Arnhemse toeristenbranchebaas adviseert branchegenoten in DeGelderlander : Doe het gewoon, maak `eine deutsche Speisekarte`! pic.twitter.com/KfT5Hmz53f
— Effeff taaltraining (@Duitsleren) September 9, 2017
Doe het gewoon! Laat je website, menukaart en brochures vertalen. Doe het niet snel zelf met Google translate. Laat je door een Duitser inspireren. Letterlijke vertalingen zorgen voor minder omzet dan vertalingen die klantgericht zijn en passen bij de smaak van Duitse klanten
